Βιογ�αφικό
Νικήτας ΦλÎσσας
Ο Νικήτας ΦλÎσσας γεννήθηκε στην Θουρία Μεσσηνίας (1936). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μαθήτευσε κοντά στο ΓιÏŽργο Μανουσάκη. Στη ζωγραφική δραστηριοποιείται επαγγελματικά απÏŒ το 1966 και πραγματοποιεί την πρÏŽτη του Îκθεση το 1969 στο Ηράκλειο της Κρήτης. ΑπÏŒ τÏŒτε Îχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 27 ατομικÎς εκθÎσεις στις γνωστÏŒτερες γκαλερί και Îχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικÎς, καθÏŽς και σε ÏŒλες τις Πανελλήνιες. Είναι μÎλος του Επιμελητηρίου ΕικαστικÏŽν ΤεχνÏŽν Ελλάδος. Έργα του υπάρχουν: Στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Υπουργείο ΠολιτισμοÏ�, στην Εθνική Τράπεζα, στην Τράπεζα Πίστεως, στο Μουσείο ΒορρÎ, στο Μουσείο της ΠÏŒλεως των ΑθηνÏŽν, στο ΤελÏŒγλειο Ίδρυμα Θες/νίκης, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στην Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας.» Α Τάσος», στην Πινακοθήκη ΣÏ�γχρονης Ελληνικής ΤÎχνης( ΛαÏŠκή Βιβλιοθήκη Καλαμάτας). Επίσης στις συλλογÎς των: Ζ. Πορταλάκη, Κ. ΤσÎτη, Σ. Γκίνη, Χ. Παπαδημητρίου, Μ. Μαδιά, καθÏŽς και σε άλλες σημαντικÎς συλλογÎς στην Ελλάδα και στο εξωτερικÏŒ. Το Îργο του: Στα πρÏŽτα χρÏŒνια χρησιμοποιÏŽντας λάδια και τÎμπερες, η δουλειά του κινείται στα πλαίσια της παραστατικής ζωγραφικής αντανακλÏŽντας επιρροÎς της «Σχολής των ΑθηνÏŽν». ΓÏ�ρω στο 1976-77 υιοθετεί ως κÏ�ριο υλικÏŒ το αυγÏŒ. Το εικαστικÏŒ περιβάλλον της εποχής που ευνοεί τις αναζητήσεις, τον οδηγεί σε μια προσωπική γραφή και στα χρÏŒνια που ακολουθοÏ�ν προτείνει Îνα «ρεαλισμÏŒ» με Îκδηλη πνευματικÏŒτητα και «μεταφυσικÏŒ» στοιχείο. Η εξÎλιξη αυτοÏ� του προσωπικοÏ� ιδιÏŽματος αποκαλÏ�πτει σταδιακά, ÏŒτι το ενδιαφÎρον του δεν εστιάζεται στην εξωτερική «απεικÏŒνιση», αλλά στην Îνδον καταγραφή. Αυτή η επιλογή αναδεικνÏ�εται περισσÏŒτερο το 1991 με την παρουσίαση της σειράς «αρχετυπικά είδωλα». Έκτοτε διατρÎχει τα βασικά χαρακτηριστικά και τα συνθετικά στοιχεία αυτής της ενÏŒτητας, που αναπτÏ�σσει και μεταβάλλει, επιδιÏŽκοντας κάθε φορά να τονίσει μια διαφορετική διάσταση, να δÏŽσει Îνα διαφορετικÏŒ εικαστικÏŒ αποτÎλεσμα. Οι διαδρομÎς αυτÎς χαρακτηρίζονται απÏŒ την φανερή πλÎον υπονÏŒμευση των προσχημάτων του ρεαλισμοÏ�. Οι σχεδιαστικÎς παρεκκλίσεις και η ιδιαίτερη χρήση του χρÏŽματος νευρÏŽνουν δυναμικά στο σÏ�νολÏŒ του Îνα καλλιτεχνικÏŒ Îργο, που βρίσκεται σε διαρκή εξÎλιξη και μετασχηματισμÏŒ. Στην εξÎλιξη αυτή διαμορφÏŽνονται διάφορες ενÏŒτητες που οργανÏŽνουν και προβάλλουν κυρίως Îνα πνεÏ�μα εργασίας, ενÏŽ ταυτÏŒχρονα απηχοÏ�ν την βαθÏ�τερη άποψή του για την ΤÎχνη, ως χÏŽρο πολλαπλής ανάγνωσης του κÏŒσμου, ως μÎσο ελεÏ�θερης προσωπικής ερμηνείας.
|