Βιογ�αφικό

Νικήτας Φλέσσας

Ο Νικήτας Φλέσσας γεννήθηκε στην Θουρία Μεσσηνίας (1936). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μαθήτευσε κοντά στο ΓιÏŽργο Μανουσάκη. Στη ζωγραφική δραστηριοποιείται επαγγελματικά απÏŒ το 1966 και πραγματοποιεί την πρÏŽτη του έκθεση το 1969 στο Ηράκλειο της Κρήτης. ΑπÏŒ τÏŒτε έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 27 ατομικές εκθέσεις στις γνωστÏŒτερες γκαλερί και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές, καθÏŽς και σε ÏŒλες τις Πανελλήνιες. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου ΕικαστικÏŽν ΤεχνÏŽν Ελλάδος.
Έργα του υπάρχουν:
Στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Υπουργείο ΠολιτισμοÏ�, στην Εθνική Τράπεζα, στην Τράπεζα Πίστεως, στο Μουσείο Βορρέ, στο Μουσείο της ΠÏŒλεως των ΑθηνÏŽν, στο ΤελÏŒγλειο Ίδρυμα Θες/νίκης, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στην Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας.» Α Τάσος», στην Πινακοθήκη ΣÏ�γχρονης Ελληνικής Τέχνης( ΛαÏŠκή Βιβλιοθήκη Καλαμάτας).
Επίσης στις συλλογές των: Ζ. Πορταλάκη, Κ. Τσέτη, Σ. Γκίνη, Χ. Παπαδημητρίου, Μ. Μαδιά, καθÏŽς και σε άλλες σημαντικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικÏŒ.
Το έργο του:
Στα πρÏŽτα χρÏŒνια χρησιμοποιÏŽντας λάδια και τέμπερες, η δουλειά του κινείται στα πλαίσια της παραστατικής ζωγραφικής αντανακλÏŽντας επιρροές της «Σχολής των ΑθηνÏŽν». ΓÏ�ρω στο 1976-77 υιοθετεί ως κÏ�ριο υλικÏŒ το αυγÏŒ. Το εικαστικÏŒ περιβάλλον της εποχής που ευνοεί τις αναζητήσεις, τον οδηγεί σε μια προσωπική γραφή και στα χρÏŒνια που ακολουθοÏ�ν προτείνει ένα «ρεαλισμÏŒ» με έκδηλη πνευματικÏŒτητα και «μεταφυσικÏŒ» στοιχείο.
Η εξέλιξη αυτοÏ� του προσωπικοÏ� ιδιÏŽματος αποκαλÏ�πτει σταδιακά, ÏŒτι το ενδιαφέρον του δεν εστιάζεται στην εξωτερική «απεικÏŒνιση», αλλά στην ένδον καταγραφή.
Αυτή η επιλογή αναδεικνÏ�εται περισσÏŒτερο το 1991 με την παρουσίαση της σειράς «αρχετυπικά είδωλα». Έκτοτε διατρέχει τα βασικά χαρακτηριστικά και τα συνθετικά στοιχεία αυτής της ενÏŒτητας, που αναπτÏ�σσει και μεταβάλλει, επιδιÏŽκοντας κάθε φορά να τονίσει μια διαφορετική διάσταση, να δÏŽσει ένα διαφορετικÏŒ εικαστικÏŒ αποτέλεσμα.
Οι διαδρομές αυτές χαρακτηρίζονται απÏŒ την φανερή πλέον υπονÏŒμευση των προσχημάτων του ρεαλισμοÏ�. Οι σχεδιαστικές παρεκκλίσεις και η ιδιαίτερη χρήση του χρÏŽματος νευρÏŽνουν δυναμικά στο σÏ�νολÏŒ του ένα καλλιτεχνικÏŒ έργο, που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη και μετασχηματισμÏŒ.
Στην εξέλιξη αυτή διαμορφÏŽνονται διάφορες ενÏŒτητες που οργανÏŽνουν και προβάλλουν κυρίως ένα πνεÏ�μα εργασίας, ενÏŽ ταυτÏŒχρονα απηχοÏ�ν την βαθÏ�τερη άποψή του για την Τέχνη, ως χÏŽρο πολλαπλής ανάγνωσης του κÏŒσμου, ως μέσο ελεÏ�θερης προσωπικής ερμηνείας.